Oke, het is schandalig, de laatste blog waarin ik vertel hoe het gaat en wat ik doe enz is ondertussen meer dan een maand geleden geschreven! Maar ben er nu 3 maanden, en de tijd vliegt. Nou veel plezier met lezen, hij zal wel weer te lang worden! Haha
Wat de laatste maand is gebeurt, pff waar begin ik..
Mijn "werk", dat is een beetje hetzelfde gebleven, nogsteeds met Paul en Anika, beetje opruimen en de was wegruimen.
Taalkursus, gaat goed. Spelling en grammatica blijft pittig.
Sport, heb ik de laatste 2 weken wat minder gedaan. Veel last van me rug. Ene moment bijna weg volgende ochtend weer terug. Maar ben nog wel elke week minimaal 1x gegaan haha!
Weekenden: Erg afwisselend. Ene weekend was ik kapot en had ik echt tijd voor mezelf nodig. Ben ik alleen op pad gegaan of veel gesport. Ook ben ik een keer wezen winkelen met Natasha. En heb ik met een duitse jongen afgesproken. Hebben we motor gereden, en dat beviel me prima haha! En minigolf gespeelt, jeetje wat een lol, ik had dik gewonnen(A) (bijna 20 punten!!)
Paul: Met Paul gaat alles goed. Ik heb veel lol met Paul, we knutselen, spelen, koken, geinen, kijken film samen. Vrijdag avond moest ik Paul in bed brengen, en we zijn beiden inslaap gevallen. Hij was helemaal tegen me aangekropen haha! Ik was bang toen ik weg wilde gaan dat hij ook wakker zou worden, gelukkig niet het geval.
Gister hebben we samen deel van Madagaskar 2 gekeken, allebei in Pyjama, en ook toen kwam die lekker bij me zitten. Ik ben echt blij dat hij het zo "snel" geaccepteerd heeft. Hij noemt me ook regelmatig mama XD Haha, opzich niet heel raar aangezien Gabi en Wolle 6 weken met Max in klinik waren en af en toe thuis.
Max: Met Max gaat het nogsteeds niet goed. De schatting was dat Max 3 weken in de klinik zou blijven voor nieuwe medicijnen. De aanvallen waren de laatste weken te veel geworden. Maar van 3 weken werd 4, en daarna 5 en 6. Toen Max thuis kwam was ik verrast.
Ik zou met Paul naar opa en oma gaan voor een familiefeestiets. Daar was Max, hij was echt gegroeit voor mijn gevoel. Hij liet gelijk merken hoe erg hij me had gemist. Eerst een vreugdekreet, en daarna klappen, toen met zijn arme om mijn nek en moest ik hem optillen. Daarna in mijn haren frunniken en je arm "aaien" het is meer kloppen/slaan. Toen zijn we naar een Restaurant gegaan voor Kaffee und Kuchen. Max was niet bij mij weg te slaan en had steeds lachbuien. Ik heb toen nog tegen Gabi gezegt dat ik had verwacht dat het erger was met Max.
Maar natuurlijk veel te vroeg geroepen. Zaterdag ochtend had hij een aanval, en werd ik wakker van een klap. Max was van de stoel op zijn voorhoofd gevallen. Ze wilde niet gelijk de noodmedicijn geven omdat de andere medicijnen zijn werk moesten doen. Zijn hele lichaam was zwak. We hebben zaterdag pompoenen gekocht, en spullen voor de cavia's. Maar Max werd niet rustiger. De lichtere aanvallen bleven. Die zijn misschien ook erger dan de grote. De grote heeft hij meestal s'ochtend vroeg in bed, kleine heeft hij overal. Hij is dan alle controlle kwijt over de spieren en valt. Je ziet de aanvallen alleen niet aankomen.
We konden Max echt geen seconde alleen laten. Lopen ging slecht. Zijn hoofd hing weer veel naar beneden. Het praten was erg achteruit gegaan. En het ergste was, dan was hij bereikbaar en reageerde hij (wel traag) en dan was hij echt op offline. Hij reageerd dan nergens op.
Die zaterdag ( dat is nu 2 weken geleden) kwam ook de Franse uitwisselingsjongen bij Anika. De combi van een slechte Max, Gabi en Anika die Franspraten en een humeurige Paul was vermoeiend.
Ook heb ik die zaterdag me eerste pompoen uit gesneden, haha! Het is best leuk om dat te doen.
Maandag ochtend wilde Wolle Anika en Baptiste (de Franse jongen) en Max naar school brengen. Ze waren nog geen 5 minuten weg gereden en Anika belde, Max had een grote aanval. Wij dus zorgen dat Max op het matras in de keuken kon liggen en de noodmedicijn gelijk gehaald. Maar hij was al in een diepe slaap. Toch hebben we de medicijn gegeven zodat de komende 2 /3 dagen wat rustiger zou zijn. Hij heeft van 7.15 tot 12.30 geslapen, en dat is erg lang. S'middags ging het redelijk. Maar we waren alle niet te vrede. Hij was er slechter op geworden.
S'avonds kwamen Mama en Yvonne en hebben we in Magstadt een hapje gegeten. Erg gezellig! Maar ook erg vermoeiend. Het koste me echt veel moeite om Nederlands te spreken. Nadenken over de zinsopbouw, en kon niet op alle Nederlandse worden komen.
We jammer, 2 weken daarvoor, en de week erna was het weer veel blauwe lucht en zon en droog.
Daarna naar de Ikea geweest en ben ik nog door gegaan naar de taalkursus.
Woensdag ochtend had ik vrij, ben ik met Mama en Yvonne naar Leonberg geweest, ontbeten en het kralenwinkeltje helemaal leeggekocht. Maar we kunnen weer aan de slag.
Smiddags zoude Paul, Anika en Baptiste bij oma eten en kwam Max vroeg thuis. Natuurlijk weer moe. Ik was al druk aan het brainstormen hoe ik Max wakker kon houden tot half 4, hij had nog logopedie. Etengeven koste veel tijd, maar is gelukt. En ook Max wakker houden. Bij logopedie was de vrouw ook enorm geschrokken over Max zijn toestand.
Savonds nog naar Sterni geweest en met mama en Yvonne gegeten. Toen ik thuis kwam ben ik zo door me bed in gerolt. Gesloopt was ik.
Donderdag ging de wekker weer vroeg. Helpen met iedereen klaarmaken zodat ze naar school en kindi konden. Baptiste had zijn arm in het gips, dus ook hij had veel hulp nodig. Max was nogsteeds zwak en kwam moeilijk op gang. Daarna kwamen mama en Yvonne en zijn we naar Stuttgart gegaan. Zijn we snel in de Mercedes museum geweest en daarna geshopt en wat gegeten. Toen we thuis kwamen was ik verbaasd dat Max nog wakker was en dat hij ook enigzins goed reageerde en sprak.
Vrijdag was het weer bal, lichamelijk was hij weer erg zwak. Gabi heeft aan mij gevraagd wat ik van Max vond. Ik had Max 6 weken niet gezien, dus was ze benieuwd naar mijn mening. Ik vertelde wat ik dacht: Max was zijn controlle kwijt. Spreken kosten hem veel energie, dus sprak hij alleen wanneer het moest (dus niet zo als voorheen). Zitten kosten hem veel moeite, dan zat hij met een rechte rug, en dan zakte hij in elkaar met zijn hoofd in zijn armen. Lopen kosten hem veel moeite, we moesten er altijd achter blijven lopen want hij verliest snel zijn evenwicht. Aaien kon hij niet, het was weer slaan/kloppen. Ook het aaien van haren ging niet, zijn handen balde gelijk op als een vuist en ging trekken. Wat hij niet zo bedoelde. Daarnaast at hij erg weinig, dronk hij veel, was zijn ontlasting erg dun en wilde hij alleen maar (zelf!) tekenen.
Vrijdag is iedereen naar huis gegaan en waren we allemaal gesloopt. Maar we hadden savonds nog een verjaardags etentje van Opa. (de vader van Wolle). Max heeft het lang volgehouden, maar is veel tegen me aan gaan leunen en wilde niet ergens anders zitten, moest bij mij blijven. (dat maakte eten niet echt makkelijker haha!)
Die nacht was Max erg onrustig.
De volgende dag werd ik weer wakker van Max, nu was het een huilende Max (en dat hoor je echt zelde en dat is dan ook echt snue) Nu wilde hij van de bank in en de keuken naar de hal lopen en is gestreukeld, op zijn gezicht gevallen, bril wéér kapot! Nu de andere kant.. Dat weekend was ik erg moe, lichamelijk deed alles zeer, vooral me rug, begon me astma weer en was ik alles behalve fit. Ik dacht, ik pak de fiets, ga wat fietsen en daarna naar de sportschool. Ik was nog niet weg en kwam tot de conclusie dat me rug er niet beter van zou worden en dat het een helse pijn opleverde, toch verder gefietst want ik moest er echt even tussenuit. Heb ik een park wat gelezen en daarna toch wezen sporten.
Zondags was het pyjama dag, veel uitgezocht, duits gestudeert etcetc.
Maandag zou me eerste "normale" werkweek beginnen. NOT. Max zijn aanvallen werden niet minder. Nadat Gabi maandag de klinik weer had gebeld is Max woensdag samen met Gabi daar weer heen gegaan. Ook de artsen waren alles behalve tevreden. De medicijnen wordne tot het maximum verhoogt, werkt het niet (daar komen ze nu in een week achter) krijgt hij andere. Dat betekent medicijnen afbouwen, en andere medicijnen opbouwen, en dat betekend Max is weer voor een langere tijd weg. Dus hope dat de medicijnen nu gaan aanslaan. (Hij was dinsdag en woensdag al wel wat krachtiger en zijn spraak was al iets sterker en duidelijker.
Verder was het weer een volgeplant weekend. Gister ochtend (zaterdag dus) Stuttgart, huisschoenen waren echt nodig en geslaagt. Ook moest ik iets vinden zodat ik in de winter kan fietsen, want met mijn jas werden me afgeknelt. Ook daarvoor ben ik geslaagd. Toen ontdekte ik een hobby winkel. Oeps!
Daarna weer met Patrick afgesproken en hebben we gewandeld in een bos. Ik blijf hier echt van de omgeving genieten. Zaterdag warende bomen goud/oranje/rood/geel, blauwe lucht, fris maar zacht. Heerlijk.
Maar ben toch netjes optijd thuis gebracht, de migraine was er weer.
Vandaag had ik een verjaardag van Leon, het neefje. Hun wonen in de Schwebische Alpen, dus heb ik een nieuwe zienswaardigheid gezien haha!
En en en, ik geloof dat vandaag voor het eerst in me leven kinderen voor de deur hebben gestaan vanwege Halloween XD Verkleed en wel zo leuk! Ook Leon (die mee was op vakantie) kwam even langs!
En morgen is hier een nationale feestdag (Alle heiligen) en ga ik met Paul en Gabi naar Max. Gabi was verrast dat ik het vroeg of ik mee mocht, maar ze vond het erg leuk dat ik het vroeg. Ik denk dat ze dacht dat ik het niet wilde ofzo?! Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Nou dat was het wel weer, ik hoop gelijk na Rome hier weer iets neer te zetten, maar dat is nog even afwachten haha!
Tschüss!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten