zaterdag 9 juli 2011

Nog maar ongeveer 3 weken te gaan...

Ja, de tijd vliegt voorbij. Vooral de laatste maanden. Wil nog zoveel doen, helaas is daar niet genoeg tijd voor!
 Op Max aan het wachten bij, uhm, was het Logo, Ergo of Physio? Droom kids toch?
 Max trots op zijn fiets =D Heerlijk!
Paul heeft in 2 minuten leren fietsen. Hier kon die 1 dag fietsen, en hoe! Helpen hoef je hem helemaal niet meer! :o (Stiekem toch wel trots haha)
*Pakt me agenda erbij*

De maandag na de eerste blog ben ik met Paul en Julia naar de Bibliotheek geweest waar een kinder theater was van "De 7 geitjes". Wat ze erg leuk gedaan hadden.

Maar dan kwam een week. Arme Max! Het ging met Max niet goed. Dinsdag had Max zijn school gebeld en heeft Gabi Max opgehaald. Max was op de wasbak geknalt waardoor zijn neus enorm bloede. Hij moest niet naar het ziekenhuis, maar was erg moe.
Woensdag had hij alleen maar geslapen. En dan zou je denken, oooh lekker rustig. Niet! Het is zo vermoeiend. Je kan Max geen 1 seconde alleen laten, hij had niet rustig geslapen dus moest je der soms bij liggen. (Hij reageerd heel erg op lichaamscontact)
Smiddags was Max bij oma, maar het zelfde verhaal., alleen geslapen. Toen wilde Gabi toch dokters gaan bellen. Maar de ene zat in een vergadering en de andere moest niet werken. Van de klinik kreeg ze de "chef" te spreken, en die had haar erg netjes geholpen, wist gelijk wie Max was, dossier erbij gehaald enz.
Toen we tegen 5 thuis kwamen moest Gabi Anika ophalen en had ik Max mee naar boven genomen omdat ik eigelijks vrij was. Hier had hij weer geslapen. Toen Gabi thuis kwam, en Max mee naar benede haalde was ze de kussen vergeten. Nog geen seconde had ze zich omgedraaid en was Max volop op zijn voorhoofd gevallen. Die knal kon ik boven in mijn kamer horen! Maar toen was het stil. Ik ben nog nooit zo snel naar benede gerent! En een gekreis kwam toen uit Max! Dat moet echt enorm pijn gedaan hebben!

Donderdag was hij later op de morgen wakker, hij lag wel op de matras en "las" (Oldtimertijdschrift haha) Smiddags ging het heeeeeel langzaam een beetje beter met hem.

Vrijdag was het dan zover, ik had de B1-test. De hele week heb ik niet meer kunnen leren, en achteraf waarschijnlijk ook goed. Ging er heel rustig heen, en was niet echt zenuwachtig ofzo.
Eerst de schriftelijke deel. We begonnen met lezen. Dat is verdeeld uit 3 verschillende onderdelen. Een lange tekst lezen en dan meerkeuzen vragen beantwoorden. Dan zijn er 6 korte berichten en moet je de juiste titel (12 mogelijkheden) bij de juiste bericht schrijven. En dna krijg je 12 "vragen' waar je de juiste advertentie voor moet zoeken. Ik had op de bord gekeken en dacht dat we 30 minuten de tijd hadden, dus precies op tijd klaar. Maar die vrouw had niks gezegd, kijk ik nog een keer, hadden we anderhalf uur de tijd.
In die tijd moesten we dan ook taalbouwstenen doen. Dat is een test met gaten en dan 3 mogelijkheden waarbij de grammatica en "rechtschreibung' getest werd. Vervoglens kreeg je nog een tekst met gaten en dan moest je de juiste woord kiezen.
En natuurlijk was ik als eerste klaar. Fijn. Dat maakte me natuurlijk onzeker. Ging controlleren, controleren en tjah, dan ga je uiteindelijk verbeteren. En of dat slim was weet ik niet. (Sprak ik met de meiden daarna had ik het fout gedaan, sprak ik met de familie had ik het goed gedaan,...)
Na een half uur pauze hadden we de brief schrijven. Ik was zo bang dat we een formele brief kregen waarvan ik de juiste "dure" woorden niet wist. Ging hetom een brief naar een vriendin. Zij gaat met haar school naar "mijn" land, en ik moet gaan vertellen wat ze kan gaan doen, wat ze moet zien enz. Nou fijn. Nederland, ja, uhm, de Noordzee,, uhm, tulpen, uhm ja geen idee?
Toen ik begon met schrijven was me blad te klein. Oeps, dan hele dele moeten wegschrappen haha! Ik ben zo slecht in korte brieven schrijven! (Zie ik hier ook op mijn blog ghehe)
Vervolgens kwam ook de mondelinge deel. En ik heb bijna geen woord kunnen zeggen omdat mijn "partner" blablablablablablabla.... Fijn, na dat ik gesproken had kwamen de kruisjes aan een kant, geloof dat het een goed teken was.
Nu is het afwachten. 4/6 weken. Pff
Aan het einde waren we kapot. Natasha en ik hadden wat te eten en drinken gekocht (het was ondertussen al half 7) en zijn in een park gaan zitten. Hmm genietend, blij de toets achter de rug te hebben.











Zaterdag zouden we naar Davos gaan (zonder Wolle) maar dat hebben we naar zondag geschoven omdat we Max niet te veel wilde overbelasten (Davos is voor Max altijd erg pittig, de aanvallen worden vaak meer) Maar we moesten wel gaan, Max en Paul zagen er zo naar uit.
Dus zondag zijn we daar heen gereden en rond 4 uur waren we daar. Maandag hebben we een wandeling om Davosersee gemaakt. Anika had natuurlijk nergens zin in, dus waren alleen de jongens mee.

Maar toen gebeurde het. Om half 3 snachts kwam Gabi naar me toe :"Lisa, schrik niet, maar het kan zijn dat we de noodarts moeten bellen". Ik gelijk natuurlijk naast me bed en bij Max gaan kijken.
Max had dus een grote aanval gehad. Maar de noodvalmedicamenten sloegen niet aan (was 6 minuten verder, duurt dus al te lang) Zijn hele lichaam trilde, tot aan zijn tenen toe! Na 10 minuten nog geen verandering. Ook werd Max erg warm. Dus nam Gabi Max op schoot. Hielp ook niks, Ze gaf Max aan mij en belde de noodarts. 1 Minuut voordat de arts kwam, was Max in slaap gevallen. Naja, half. Zijn lichaam stond nogsteeds onder zo enorme spanning! (En 3x raden wat voor artsen daar kwamen, en 3x raden hoe ik/wij eruit zagen. Ja inderdaad.)
Ze besloten Max mee naar het ziekenhuis te nemen omdat hij ook hoge koorts had. Gabi is mee gegaan.
Tegen kwart over 3 ben ik me bed weer in gedoken. Om half 6 was Gabi daar weer, ik had zo ongeveer niet geslapen.
Max was nu in de helicopter, onderweg naar Chur. Ze konden Max hier verder niet helpen. Ze had de tas gepakt, geld neer gelegd en is met de auto naar Chur gereden. Ze hield veel contact.
Gelukkig was Paul erg gezellig, hij weet dan dat het mis is, begrijpt de situatie en gaat er zo goed mee om. We zijn samen wezen ontbijten (Anika sliep nog) We zijn gaan zwemmen (Anika had geen zin). We zijn samen boodschappen wezen doen (Anika wilde niet mee) en we zijn samen gaan slapen. Dat was "party". Gelezen, getekent, muziek aan, en slapen:D Ghehe, man wat heb ik slecht geslapen, wat een draaimonster is hij zeg! Krijg op een keer zijn voet in me gezicht! XD (sochtends had Gabi gebeld, waarschijnlijk zouden ze vanavond thuis komen. Niet. Max had weer een apparte aanval gehad, zijn hoofd naar achter, alles wit, lippen waren blauw. Ze zei ook, als ik zo met hem naar huis reden was, dan had ik echt paniek gemaakt. Dat zegt heeeeeel veel. Gabi maakt niet snel paniek of stress. Eigenlijk helemaal niet. (Wat er voor zorgde dat ik eigelijk ook heel rustig was en regeerde)

De volgende ochtend was ik met Paul gaan "klimmen" aan de Davosersee, hebben we eekhoorntjes eten gegeven en bloemen geplukt.
Toen we thuis kwamen was Gabi net binnen. En Max zag er oke uit. Smiddags gewinkelt, naja Anika en Gabi en ik met de jongens op zoek gegaan naar speelgoedautos Haha!
Ik had Max nog in bed gebracht, en toen hadden we besloten morgen (donderdag) naar huis te gaan. Dus 2 dagen eerder weg, 1 dag later daarheen. Max ziekenhuis, nee vakantie was het niet echt haha!
Donderdag nog wezen zwemmen met ze alle. Dat wilde Max zo graag doen, en het was zo gezellig!
Toen onderweg naar huis, man wat heb ik me geirriteerd aan Anika. Klagen zeuren piepen, paul irriteren, muziek elke 2 minuten veranderen en pfff.
Bij Herrenberg gaf de auto aan dat er iets met de toevoer van brandstof mis was. Van de 180 naar de 120 en toen kwamen we niet boven de 100 en toen ineens was het 85. Ik zei al tegen Gabi ga dan aub hier eraf, dan kunnen we binnendoor, hoef je niet zo snel. En ja hoor, we zijn thuis gekomen! En hoe haha! Kapot!
Wat was het? De auto had zich verslikt, dus ging die op zijn spaarstand. Opnieuw opstarten was genoeg geweest... Fijn! Haha!


Zaterdag was de verjaardag van Opa, hij werd 80. Was erg gezellig met muziek en eten enz. Julia was niet bij mijn kant weg te slaan, iedereeen vond het schattig haha! En zo zat ik ineens met twee kindere op mijn knieen muziek te luisteren, alle oudjes vonden dat lief. Fijn!
Savonds is Natasha gekomen en hadden we de laatste film avond.
Zondag zijn we met een groep van taalcursus naar de Bodensee gegaan. Met de trein. Hier ga ik de volgende keer verder.

Ik pak de laatste dingetjes in en dan word ik door Patrick opgehaald. Hij brengt me naar Oostenrijk waar ik tot dinsdag naar een Familie ga, waar ik waarschijnlijk einde augustus ga beginnen.

Dagdag! En vervolg komt snel!

Liefs! XOXOX

Vorige week zondag is Natasha naar huis (Moldavie) gevlogen. De laatste weken heb ik nog veel met der ondernomen. Zo zijn we de laatste dag samen lekker wezen ontspannen in het Thermebad in Böblingen! Grappig om te gaan zwemmen in een zwembad met (zout) mineraalwater.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten